De voorgeschiedenis
Sinds het einde van de jaren 1970 overwogen de Europese operatoren van gecombineerd verkeer de ontwikkeling van gelede wagens voor het transport van zadelaanhangers en wissellaadbakken, later ook containers, met slechts drie tweeassige draaistellen. Een zesassige dubbele wagen biedt voordelen ten opzichte van twee enkele wagens met telkens twee draaistellen door een lager eigen gewicht en dus door een betere verhouding nuttige last / dode last. Eerst werden deze overwegingen weer verworpen, omdat de gewichtsbesparing in vergelijking met de sinds 1973 aangeschafte en 16,5t zware eenheidsdraagwagens T1 te laag leek.
Nadat het maximaal toegelaten gewicht voor zadeltreinen in 1981 in Italië vastgelegd werd op 44t en in 1985 in de hele EU op 40t, en ook in het wegverkeer het maximale gewicht naar 44t verhoogd werd waardoor zadelaanhangers tot 37t zwaar konden worden, moesten met de nieuwe wagentypes T2 (enkel Italië), T3 (Europees) en later T4 (Hupac, Zwitserland) ook nieuwe aanhangers met een hogere nuttige last vervoerd kunnen worden, vermits de lastgrens bij de T1 beperkt was tot 33t.
Pas dan werden de voordelen van een zesassige dubbelwagen duidelijk, want de T3 en T4 hadden met 21t resp. 22t een zeer hoog eigen gewicht.

De ontwikkeling van de T2000
Vanaf 1987 gingen het Franse Novatrans en het (oude) Duitse Kombiwaggon (toen een joint venture van de DB en de combi-operator Kombiverkehr) aan de slag voor de ontwikkeling en aanschaf van dergelijke wagens. Na pure draagwagens voor containers en wissellaadbakken (Sggmrs⁷¹⁴ /Sggnos⁷¹⁵) werden ook gecombineerde draag/zadelwagens (Sdggmrs⁷³⁹ /Sdggnos⁷⁴⁴) aangekocht.
Toen Kombiverkehr in 1995 uit de Kombiwaggon alliantie uitgetreden was, werd dit wagentype tot 1997 op hun initiatief verder ontwikkeld tot een dubbele zadelwagen, de T2000, en uiteindelijk in 32 exemplaren door Kombiverkehr in dienst genomen. De Ahaus-Alstätter-Eisenbahn (AAE), één van de grootste wagonverhuurders in Europa, nam de T2000 als “Sdggmrss 104’ Megapack” meteen in hun bestand op en nam hiervan tot op vandaag reeds meer dan 1000 stuks in dienst.

*Guy Blanco war langjähriger Vorsitzender der technischen Kommission der UIRR, der 1970 gegründeten »Union Internationale des sociétés de Transport Combiné Rail-Route – Internationale Vereinigung der Gesellschaften für den Kombinierten Verkehr Schiene-Strasse«, und bezeichnete bereits Ende 1969 auf einer UIRR-Vorbereitungstagung diesen Wagentyp als Ziel. 25 Jahre später war es dann soweit.